DEMEK “RE.. RE.. RE.. RA.. RA.. RA.. SAMSUN-ANTEP-ANTALYA” HA! (1)

***

Giriş notu:

Aslında bu yazı, Fenerbahçe’nin bu sene neyin bedelini ödediğini anlatır.

 ***

Bismillah derken bu yazıyı neden yazma ihtiyacı duydum; önce onu açıklayayım.

Geçen senenin şampiyonu Galatasaray bu sene yarıştan erken koptu. Öyle olunca Fenerbahçe mi yoksa Beşiktaş mı şampiyon olacak; biraz da çaresizlik içinde onları izlemeye başladık. İşin iyi olan tarafı; ikisi de Galatasaray’a gelecek, “Şampiyon olmamıza izin var mı ağam?” diyecekler. Hangisi Galatasaray’ın elini güzel öperse, şampiyon o olacaktı.

Fener ile Beşiktaş’ın şampiyonluk yarışını izlerken bir şey fark ettim. Galatasaraylı taraftar (bilerek ya da bilmeyerek) Fenerliye bir şeyin bedelini ödetiyordu!

O ‘bir şey’ neydi?

Galatasaraylının bazıları o ‘bir şey’i bilirdi.
Ama genç Galatasaraylıların bunu bilme imkanı yoktu.

Bi kere önce şunda anlaşalım.

Ben Galatasaray’ın taraftar profili anlamında çok enteresan bir süreçten geçtiğini fark edeli çok oldu. Diyebilirim ki; bunu fark eden ilk kişiyim!

Hani Fatih Terim’li Galatasaray’ın Şampiyonlar Ligi maçında Real Madrrid'e 6-1 yenildiği bir maç var ya... Hocası Fatih Terim olmasına rağmen 2-0 olduktan sonra tribünde kalan taraftar sayısına bakarak yaklaşan tehlikeye işaret ettim.

Ben o gece kızım Esra ile birlikte tribündeydim. 2-0’dan sonra öyle bir hava oldu ki; sanırsınız Galatasaray dünya tarihinin son futbol maçını kaybediyordu. Sanırdınız ki o geceden sonra bir daha maç oynanmayacak!

İlk defa ŞL maçı gören Esra bile kaçan (!) taraftarlara bakarak:

“Baba istersen biz de çıkalım” demeye kalktı.

“Otur oraya” dedim; “otur oraya!”

“Şayet Galatasaray’ın bu hallerine tahammül edemezsen yarın öbür gün kazanılmış zafere sevinme hakkın da olmaz” dedim.

Normaldi...

Ben 14 sene şampiyonluk görmeyen...

Ama buna rağmen (kızsam da) Galatasaray’a küsmeyen bir nesildendim. Ama kızım öyle değildi. Kızım "genç" Galatasaraylılardandı!

İyi bir şey mi, kötü bir şey mi, artık ayırt edemez oldum; Galatasaray o “genç” Galatasaraylıyı hep mutlu etmişti. Azıcık üzdü mü; hepsi daha maç bitmeden soluğu metroda alıyordu!

***

Galatasaray geçen sene Mayıs ayını ŞAMPİYON bitirdi. Ama Galatasaray taraftarı sosyal medyada o kadar etkili ve güçlü ki; Mayıs ayını şampiyon bitirmiş bir takımı (kendi taraftarı) 3 ay içinde nasıl BOŞ BİR ÇUVAL’a çevirebilir, bunu dost-düşman herkese gösterdi.

İstediği kadar inkar etsinler...

Galatasaray’ın bu seneki berbat halleri tamamıyla genç taraftarlarının eseridir!

Gelelim benim bu yazıyı yazma nedenime...

Ben eskiyi de biliyorum ya...

Fenerbahçe ile Beşiktaş çekişiyordu ama...
Görüyordum...

Sanki şampiyona 'Galatasaray takımı' olduğu kadar 'Galatasaray taraftarı' karar verecekti!

"Biraz da çaresizlik içinde izliyorduk" dedim ya...

Karşımda “çaresizlik” fotoğrafları gördükçe gözümün önüne “şaaak” diye 'o an' geliyordu!

Eski Ali Sami Yen’deyiz.

Orada ne işim var bilmiyorum... Çünkü biz foto muhabirleri genelde Kapalı önünden fotoğraf çekmeyiz. Ama nedense o gece Kapalı önündeyim; o öfke dolu Kapalı’nın önünde!

Az ötemde Uğur Tütüneker var... Takım nasıl bir stres ve panik içinde; bunu olduğu gibi Uğur’un vücut dilinden anlayabiliyorsunuz!

Kimdir Uğur Tütüneker?

Bilmeyene anlatmak zordur aslında...

14 sene şampiyon olamayan Galatasaray’a Derwall’li yıllarda Bayern Münih altyapısından kazandırılmış bir oyuncuydu Uğur... Şimdi öyle bir futbolcu bulsanız ona para yetiştiremezsiniz, o kadar iyi bir futbolcuydu. Mübarek adam sanki Galatasaray’da oynamak için doğmuştu. Gelir gelmez takıma girmiş; forvetler azıcık aksadı mı; orta sahanın sağında oynardı ama bir forvet kadar da gole yakındı. Gözünüzün önüne 5-0’lık Neuchatel maçını getirin işte... Golcü Tanju 3 tane atarken bir orta saha oyuncusu olan Uğur da 2 gol atarak adeta Tanju’yla gol yarışına girmişti.

Taraftar Uğur’u oldum olası severdi.

Nasıl sevmesin?

Adamın hemen hemen hiç kötü maçı olmazdı ki?

Biraz mızmızdı Uğur...
Aslında çok sakindi de...
Ama gündelik hayatında en samimi arkadaşına bile küsmeye çok müsaitti. Duygusal bir adam yani.

İşte o gece Kapalı adeta öfkeden sel olmuş, sahaya iniyordu. Gözümün önündeki Uğur Kapalı’daki taraftara adeta yalvarıyordu:

“Allah aşkına yapmayın! Allah aşkına yanımızda olun!”

Ama Galatasaraylı taraftar o maçlarda (!) Uğur Tütüneker’i bile iplemiyordu!
"Oynayın lan!" diye bağırıyordu!

***

İşte Fenerbahçe ile Beşiktaş çekişirken...

Bir hafta Mehmet Topal’la Fenerbahçe, diğer hafta Serdar Kurtuluş’la Beşiktaş o çaresizlik fotoğraflarının ağababasını verirken aklıma hep o Uğur flash-back’i geldi.

Uğur taraftara yalvarıyor...

Ama Galatasaray taraftarı Uğur’u bile iplemiyor!

Yazmaya başladık...

Biraz uzun yazacağız... Okuyanı sıkmamak için de 'kısa kısa' ve 'parça parça' yazacağız...

Ama sabırla okuyana Türk futbolunda 'sportif terör' kimle ve nasıl başlamış, yazı bittiğinde bunu dosta-düşmana anlatmış olacağız!